جنگنده های پناهنده شده به ایران

جنگ خلیج فارس به عنوان جنگ اول خلیج فارس و یا در بعضی منابع جنگ دوم خلیج فارس نیز یاد می‌شود. از عملیات حمله آمریکا به عراق در سال ۱۳۶۹ شمسی(۱۹۹۱ میلادی) به عنوان طوفان صحرا یاد می‌شود.

پایان جنگ ایران و عراق مقارن با بروز کشمکش با همسایهٔ ثروتمندی به نام کویت بود. صدام حسین بر این باور بود که جنگ او با ایران باعث شده‌است که کویت از حملهٔ قریب‌الوقوع ایرانیان در امان باشد. او همچنین معتقد بود چون جنگ او با ایران به سود کشورهای حوزهٔ خلیج فارس بوده‌است، دول عربی باید بخشی از بدهی عراق را ببخشند. صدام حسین با اصرار از کویت خواست که بدهی ۳۰ میلیارد دلاری عراق را که برای جنگ با ایران گرفته شده بود ببخشد، ولی کویتی‌ها زیر بار نرفتند.

صدام که در پی جمع‌آوری پول برای ساخت مجدد عراق بود، به کشورهای صادرکنندهٔ نفت فشار آورد تا کمی از تولید خود بکاهند تا قیمت نفت بالاتر رود. کویت از کاهش تولید نفت سر باز زد. این کشور همچنین پیشگام کشورهای مخالف کاهش تولید نفت در اوپک شد. کویت مقادیر زیادی نفت استخراج می‌کرد تا بهای نفت را پایین نگه دارد، در حالی که عراق برای بازپرداخت بدهی‌های خود نیاز به فروش نفت به قیمت بالا داشت.

کمی بعد پادشاهی کویت با حفر چاه‌هایی که عراق فکر می‌کرد داخل منطقهٔ مرزی مورد مشاجرهٔ دو کشور است، باعث خشم صدام شد. صدام در زمانی که عراق هنوز جزو کشورهای منفور به حساب نمی‌آمد به آمریکا شکایت کرد. هر چند که بحران اقتصادی عراق به مدت چندین سال بود که ادامه داشت ولی صدام می‌خواست به‌وسیلهٔ پول نفت به آن پایان دهد. او هنوز ارتش با تجربه و تا دندان مسلح خود را داشت و گهگاه از آن برای تأثیرگذاری روی روابط منطقه‌ای استفاده می‌کرد. صدام چندی بعد دستور حرکت نیروهایش به مرز کویت را داد.

صدام در تاریخ ۱۱ مرداد ۱۳۶۹ (۱۹۹۰) به کویت حمله کرده و خاک آن را به عراق ضمیمه کرد و با این کار خود باعث بروز بحران‌های بین‌المللی گشت. اشغال کویت به معنای آن بود که صدام با احتساب ذخایر نفتی عراق دارای ۲۰ درصد ذخایر نفت جهان شده بود.
آمریکا در بهمن‌ماه سال ۱۳۶۹ (۱۹۹۱) با ائتلافی از نیروهای سازمان ملل متحد به کویت یورش برده و نیروهای عراقی را از این کشور بیرون راند.

 در نبرد های هوایی امریکا بسیار موفق بود تا حدی که 90 درصد نیروی هوایی عراق رو تو هوا و زمین نابود کرد و تنها کشته هوایی امریکا به یک فروند جنگنده F/A 18تفنگداران دریایی امریکا مربوط می شد که به وسیله موشک روسی R-40 RD که از جنگنده MIG-25PD شلیک شده بود.
شکست جنگنده های عراقی از جنگنده های F-14,F-15,F16,F/A18 خلبانان عراقی از درگیری با جنگندهای امریکایی ترس داشتن البته شکست خلبانان عراقی به خاطر ضعیف بودن جنگنده هاشون نبودMIG-29UB با جنگنده های F/A 18 برابری می کرد.و بقیه جنگنده های عراقی مثل سوخو ها و میگ های 25 بسیار پیشرفته بود.و توان مقابله با جنگنده های امریکایی رو داشت و دارد.اشکال از خلبانان عراقی بود.به طوری که از 17 تا 20 ژانویه 1991 حدود 15 فروند هواپیمای شکاری عراق ساقط شدن.وتا پایان ما حدود 50فروند جنگنده و هواپیما و هلیکوپتر عراقی دیگر ساقط شد.
وقتی جنگنده های عراقی با جنگنده های امریکایی روبرو می شدن و نمی تونستند از دست اونها فرار کنند به ایران می اومدن.و حتی به فرود تو جاده های مرزی هم قانع بودن.مثلا یکبار یک فروند MIG-21MF , یک فروند MIG 23 در باند اضطراری نیروی هوایی ایران که تو غرب ایران هستش اومدن.

با بیشتر شدن انهدام هواپیماها و جنگنده های عراقی بر در هوا و بر روی زمین و برتری هوایی امریکا به دلیل انهدام رادارهای عراقی وپدافندهای هوایی و پایگاه های نظامی و اشیانه ها و نیروگاه ها وپالایشگاه ها و .......بود چون امریکا از موشک های کروز و بمب افکن رادار گریزه B-2استفاده کرده بود طوری که در زمان حمله زمینی 70%نیروهای عراقی از بین رفته بودن.
بزرگراه کویت به بصره معروف به بزرگراه مرگ.بیشتر نیروهای عراقی در این بزرگراه در حال عقب نشینی به وسیله بمب افکن های امریکایی نابود شدن.
با بیشتر شدن تلفات هوایی عراق بر روی زمین و اسمان طوری که 140 فروند هواپیما بر روی زمین نابود شد و43 فروند هو ادر اسمان.فرماندهان و صدام تصمیم گرفتن تا برای در امان نگه داشتن هواپیما های خودشون هواپیماها رو به طرف دشمن قدیمی خودشون یعنی ایران بفرستن.

در 26 ژانویه اولین گروه از هواپیماها به سوی ایران امدن که شامل:
میگ-۲۳ شوروی جنگنده بمب افکن ۱۲فروند
میگ-۲۵ شوروی جنگنده رهگیر ۷ فروند
میگ-۲۹ شوروی جنگنده برتری هوایی ۴ فروند

میراژ اف-۱ فرانسه جنگنده چندمنظوره ۲۴ فروند
سوخو-۲۰ شوروی جنگنده بمب افکن ۴ فروند
سوخو-۲۲ شوروی جنگنده بمب افکن ۴۰ فروند
سوخو-۲۴ شوروی جنگنده ضربتی ۲۴ فروند
سوخو-۲۵ شوروی جنگنده پشتیبانی نزدیک ۷ فروند
ایلیوشین-۷۶ شوروی حمل و نقل سنگین استراتژیک ۱۵ فروند
تعداد کل ۱۳۷ فروند

روز بعد 39 هواپیمای عراقی دیگه به خاک ایران پناهنده شدن.و 28 ژانویه اخرین دسته از هواپیماهای عراقی پناهنده شدن.البته خلبانان عراقی باز هم تمایل به امدن به ایران رو داشتن ولی امریکا از اینکه هواپیما ها و جنگنده های پیشرفته عراقی به دست نیروی هوایی کشور ما بی افتن واهمه داشتن و به خاطر همین 2 اسکادران از جنگنده های F-14 ,F-15خودشون و مامور گشت زنی در نزدیکی مرز ایران با عراق در خاک عراق کردن تا اگه هواپیمای دیگه ای خواست پناهنده بشه اونو منهدم کن و در این کار هم موفق بودن چون چندین بار هواپیما های عراقی رو در حالی که قصد امدن به ایران رو داشتن ساقط کردن ودیگه هواپیما های عراقی وارد خاک ایران نشدن.طی روز های 26 و 28 ژانویه بیش 120 فرروند هواپیمای ترابری و جنگنده و جت های VIP وارد خاک ایران شدن.البته تعداد هواپیما های پناهنده شده در منابع گوناگون فرق داره مثلا عراق بعد تمام شدن جنگ تعداد هواپیماهای پناهنده شده رو بیش از 200 فروند می دونست و می گفت 147 فروند هواپیمای نظامی و بقیه حمل و نقلی بودن.

صدام هم بعد اینکه جنگ تمام شد هواپیماهارو از ایران خواست ولی ایران هواپیماهارو به جای قسمت کمی خسارات جنگی که عراق باید به ایران می داد گرفت و هیچ کدوم از اونهارو پس نداد.
مدل هواپیماهایی که وارد ایران شده بودن:

MIG-21MF, ساخت روسیه

MIG-23, ساخت روسیه

MIG-25, ساخت روسیه

MIG-29, ساخت روسیه

MIRAGE F1QB, ساخت فرانسه

SU-20, ساخت روسیه

SU-22, ساخت روسیه

SU-24, ساخت روسیه

SU -25, ساخت روسیه

ILIOSHIN 76, ساخت روسیه

BOEING 747, ساخت امریکا

LOCKHEED GET STAR, ساخت امریکا

FALCON 20, ساخت فرانسه

FALCON EX, ساخت فرانسه
اواکس بغداد 2 که به اوکس سیمرغ نیروی هوایی ایران تغییر کرده و ارم و پرچم ایران روش نصب شده

 استثنایی ترین هواپیمایی که وارد ایران شد 1 فروند هواپیمای اواکس بغداد2(عدنان 2)بود که این اواکس تا مدت های زیادی تو پایگاههای ایران زمین گیر بود و تنها پروازی که داشت پروازهایی بود که از یک پایگاه هوایی به یکی دیگه بود.تا اینکه نیروی هوایی تصمیم گرفت این اواکس رو عملیاتی کنه و شرکت پارس ایلیوشین که تو فرودگاه مهر اباد بود کمک گرفت و تو سال 1385 عملیاتیش کرد و با نام سیمرغ وارد ناوگان نیروی هوایی شد و تو سال 1386 تو رژه روز ارتش شرکت کرد ولی تو رژه سال 1387 درست چند دقیقه بعد از اینکه از جایگاه رژه گذشت به علت نقص فنی سقوط کرد و برای همیشه به خواب رفت و همه 8 سرنشین هم شهید شدن.
نکته مهمی که در این میان وجود دارد این است که بخشی از این هواپیماها متعلق به کویت بودند و عراق در زمان اشغال کویت این جنگنده ها و هواپیما ها را به عراق منتقل کرده بود و بعد مجبور شد برای در امان ماندن از حملات نظامیان امریکایی ان ها را به ایران
منتقل کند.پس از پایان اشغال کویت امیر وقت کویت در نوشته ای رسمی به مقامات ایرانی به پاس حمایت تهران از موضع کویت
در هنگام اشغال این کشور تمامی هواپیماهای منتقل شده به این کشور توسط خلبانان عراقی به دولت ایران هدیه کرد و کویت
در این باره هیچ ادعایی ندارد.