مراحل سوخت گیری هوایی

اما مراحل سوخت گیری هوایی .
بعضی از هواپیما ها مانند Su-34 , B-2,B-1 با استفاده سوختگیری هوایی توانایی پرواز به هر نقطه از زمین و دارند و محدودیت آنها فقط بستگی به محدودیت خدمه پروازی دارد اما در اکثر جنگنده ها به علت مشکل روغن موتور و اصطحلاک و خرابی موتور امکان پرواز بیش از 10 ساعت وجود ندارد مگر در مواقع اضطراری. به هواپیما یا هلیکوپتری که منتظر دریافت سوخت میباشد receivers گویند همچنین به منظقه ای که سوختگیری هوایی در آن انجام می شود AAR TRACK یا Orbit می گویند. هر کشور عضو ناتو منطقه سوختگیری مخصوص به خود را دارد.هر منطقه سوختگیری ویژگی های مختلفی مثل شعاع,ارتفاع سرعت دارد.منطقه سوختگیری از 4 بخش مختلف تشکیل شده که عبارت اند از:

نقطه اولیه سوختگیری ARIP

نقطه کنترل ARCP

نقطه اتصال ARAP

نقطه خروج AREP

ARIP نقطه است که وارد منطقه سوختگیری میشوید و سپس مستقیم به سمت ARCP میروید.
نحوه ورود به منطقه سوختگیری به دو شکل ممکن است اتفاق بیافتد.
1) هواپیما دریافت کننده و تانکر هر دو با هم وارد منطقه شوند.
2) تانکر از قبل وارد منطقه شده است و در شعاع اون منطقه شروع به پرواز میکند تا هواپیما دریافت کننده وارد منطقه شود. این روش در زمان های عملیات های جنگی که تانکر منتظر بازگشت هواپیما ها از عملیات میباشد بیشتر اتفاق میافتد.
زمانی که هواپیما receiver وارد منطقه می شود و تانکر مشغول سوخت رسانی به هواپیما دیگری می باشد هواپیما receivers وارد وضعیت انتظار می شود که به آن recipients holding می گویند و زمانی که تانکر کار سوخت رسانی و تمام کرد توسط واحد کنترل هوایی دستور Clear ارسال میشود.

خلبانی که نیاز به انجام سوختگیری دارد تا زمان رسیدن به تانکر دائما با واحد کنترل هوایی در ارتباط باشد و بعد از نزدیک شدن به تانکر ارتباط خود با واحد کنترل و قطع می کند و فقط به دستورات تانکر یا اوپراتور سوخت رسان گوش میدهد.
Observation
Observation همیشه موقعیت سمت راست تانکر سوخت رسان می باشد و همه هواپیما ها باید از این سمت به تانکر ملحق شوند.
Pre-contact
در این حالت خلبان موقعیت Observation و ترک کرده و هواپیما و به فاصله چند متری پشت تانکر میرساند.
Contact
در این حالت یعنی خلبان اجازه این و داره که نزدیک پراب یا بوم سوختگیری شده و عملیات دریافت سوخت را آغاز کند.

سوخت گیری هوایی به دو روش کلی انجام میپذیر.
1) روش استفاده از پراب و سبد
2) روش استفاده از بوم
پراب و سبد
این نوع سوختگیری روش استاندارد سوختگیری نیروی دریایی آمریکا می باشد که هواپیما دریافت کننده سوخت مجهز به میله پراب می باشد و باید با نزدیک شدن به تانکر سوخت رسان پراب را داخل سبد تانکر وارد کند. در این روش تمام کارها به عهده خلبان دریافت کننده سوخت میباشد خبری از اوپراتور سوخت رسان نیست.
روش پراب سادگی و پیچیدگی کمتری دارد همچنین هر تانکر به بیش از یک فروند توانایی سوخت رسانی در این حالت را دارد اما از طرفی سرعت سوخت رسانی در این روش پایین تر میباشد.
روش سوخت رسانی با بوم استاندارد نیروی هوایی آمریکا میباشد و کشور دیگه ای که سازنده هواپیما می باشند از آن استفاده نمیکنند. البته اف 4 های نیروی هوایی ایران چون بر اساس استاندارد نیروی هوایی امریکا می باشند به این روش سوخت دریافت می کنند.
سوخت رسانی با بوم پیچیدگی های زیادی دارد و حتما نیاز به یک اوپراتور درون تانکر می باشد. در این روش هواپیما به لوله سوخت رسان که یک لوله تلسکوپی و سخت است نزدیک میشود، سپس کاربر لوله که در هواپیمای سوخت رسان است با استفاده از بالک های کنترلی لوله که در عکس نیز دیده میشوند، لوله را به داخل بخش پذیرنده لوله که بالا هواپیمای سوخت گیر قرار دارد هدایت و وارد میکند و سوخت گیری آغاز میشود
این روش سرعت انتقال بالا تری نسبت به پراب دارد همچنین با نصب یک تبدیل به بوم امکان سوخت رسانی به روش پراب نیز امکان پذیر میشود.